Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για την εργασία στο σεξ στην Ελλάδα, για να μπορεί κάποιο άτομο να εργαστεί νόμιμα στο σεξ θα πρέπει να είναι «άγαμο ή να τελεί σε χηρεία ή να είναι διαζευγμένο». Ο αποκλεισμός τόσο των ΛΟΑΤΚΙ+ όσο και των σεξεργαζόμενων ατόμων από το ανθρώπινο δικαίωμα στο γάμο οφείλει να μας υπενθυμίζει τους δεσμούς συμμαχίας που ενώνουν το κίνημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων με το κίνημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των σεξεργαζόμενων ατόμων.
Ως μια οργάνωση που ιδρύθηκε και συνεχίζει να αποτελείται κυρίως από ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που εργάζονται στο σεξ, αναγνωρίζουμε ότι στη βάση της συμμαχίας που ενώνει το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα με το κίνημα για τα δικαιώματα των σεξεργαζομένων βρίσκεται ένας κοινός αγώνας ενάντια στις διακρίσεις που γεννά η ετεροκανονικότητα και η ετεροπατριαρχία.
Στον αγώνα αυτό, τόσο ως ΛΟΑΚΙ+ όσο και ως σεξεργαζόμενα άτομα, μαχόμαστε (ανάμεσα σε άλλα) ενάντια στον αποκλεισμό από το δικαίωμα στο γάμο και από το δικαίωμα στη δημιουργία οικογένειας, καθώς και στο κοινωνικό στίγμα που γεννά η μη θεσμική αναγνώριση των δικαιωμάτων αυτών.
Αν η ισότητα στο γάμο είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα, τότε ο αποκλεισμός των ΛΟΑΤΚΙ+ και των σεξεργαζόμενων ατόμων από αυτό το δικαίωμα σημαίνει πως η πολιτεία δεν αναγνωρίζει τα άτομα αυτά ως ανθρώπους.